Coco❤️

Begin deze maand, 4 oktober, was het dierendag. 2 jaar geleden rond die tijd kreeg ik een heel mooi, onverwachts, cadeau. Ik zat toen net in mijn burn-out. Ik zat aan onze keukentafel doelloos voor me uit te staren. Alles was een waas voor me. Maar ineens kreeg ik een helder moment. Buiten, door het raam kijkend, zag ik een auto stoppen voor een kat. De kat schrok, rende weg, naar ons huis. Ik liep naar buiten om te kijken of het goed ging met de kat. Ze zag me staan en rende gelijk op me af. Ze was heel aanhalig en bleef maar achter me aanlopen. Het viel me op dat ze erg mager was en verwaarloosd. Een tijdje bleef ik bij haar en daarna ging ik weer in huis. Ik dacht, ze zal straks wel weer verder gaan. Dat is meestal zo als er hier katten in de buurt zijn. Maar ze bleef maar in onze tuin zitten.

We besloten om haar maar te laten overnachten in de schuur. De volgende dag was ze er nog steeds en hebben we o.a via Facebook gevraagd of iemand een kat miste. Maar geen reactie. Later die dag ben ik met de kat naar de dierenarts gegaan. Ze werd goed onderzocht door de dierenarts. Ze bleek al erg oud te zijn, zo'n jaar of 15, geen tanden meer, had wat vlooien, maar wel heel lief. De dierenarts adviseerde me om haar op te laten halen door de dierenbescherming. Maar terug in de auto was mijn zoon, die ook mee was, het daar helemaal niet mee eens! En tja, ook ik dacht, wat gaat er dan met zo'n oude kat gebeuren.....

Dus uiteindelijk toch maar besloten om haar te houden en een goede oude dag te geven. We hebben haar gewassen, ontvlooit en ontwormd. En nu, 2 jaar later, is ze er nog steeds. De hele tijd dat ik in mijn burn-out zat en zit, is ze naast mijn zij. En eigenlijk, als ik goed naar haar kijk, leert ze me heel veel. Ze leert me veel te rusten, af en toe naar buiten te gaan, eten wanneer dat nodig is,  goed voor jezelf te zorgen, enz. Kortom, door veel naar haar te kijken, leer ik weer goed voor mezelf te zorgen. Want zij zorgt ook goed voor haarzelf. En ze geeft me heel veel liefde. Altijd komt ze bij me knuffelen, troosten, bij me zitten. Ze kwam dus 'toevallig' precies op het goede moment. Net toen ik mijn burn-out kreeg.

Vooral in het begin van mijn burn-out had ik last van paniekaanvallen. Vreselijk zijn die aanvallen. Je weet niet waar je het zoeken moet. Maar dan kwam Coco bij me op schoot zitten. Ze bleef heel rustig zitten, waardoor ik ook weer rustiger werd. Ook nu komt ze nog vaak bij me zitten. Lekker naast me op de bank. En elke ochtend word ik weer enthousiast begroet door haar. Altijd komt ze blij naar me toegerend om een knuffel te halen. 

Vooral door Coco ben ik nog meer een liefhebber geworden van katten. Na Coco kregen we nog meer katten. Mijn dochter vond een zwerfkat, rillend in de sneeuw. Pootjes helemaal kapot, zo zielig. Dus tja, toch maar meegenomen. Het was nog een hele jonge kat, blijkbaar door niemand gemist. Dus ook maar gehouden. Minoes noemden we haar. Een superlieve kat, maar ook een echte jager. Helaas is ze doodgereden....zo jammer... 

Inmiddels hebben we 2 katten erbij genomen. Bobby & Billy. En wat zijn we blij met ze. En je merkt dat elke kat echt zijn eigen karakter heeft. Billy is erg ondernemend, ondeugend, lief en denkt soms dat ze een hond is, want je kan echt met haar apporteren! Ze haalt speeltjes op en brengt ze terug, zo grappig! En Bobby, hij is zo lief, rustig, knuffelt graag, maar soms wat angstig voor mensen die hij niet kent. Dan kruipt hij snel onder de bank.

Ik heb altijd een liefde voor dieren gehad, maar vooral door Coco is dat weer meer aangewakkerd. 

Ja, al die tijd stond Coco aan mijn zij. Hopelijk mag ze nog een tijdje bij ons blijven. Ze was en is een prachtig cadeau! 🐱❤️