Voordat ik mijn burn-out kreeg, was ik altijd heel druk met alles wat moest gebeuren. Werk, huishouden, zorgen voor de kinderen, enz. Altijd maar alle ballen in de lucht houden, totdat ik steeds meer ballen liet vallen en uiteindelijk stortten al die ballen keihard naar beneden. 

Vanaf dat ik in mijn burn-out zat, ben ik wel zoveel mogelijk blijven wandelen. Ook als ik totaal geen zin had, me vreselijk voelde, ben ik toch altijd gaan wandelen. Waar het kan, moet je toch in beweging blijven, letterlijk en figuurlijk. Ik weet nu hoe belangrijk dat is voor lichaam en geest. De huisarts hamerde daar ook altijd op. Blijf wandelen!

Niet alleen het wandelen hielp mijn herstel, maar ook de praatjes die ik maakte met sommige mensen die ik tegenkwam. Ze vroegen me hoe het ging, meestal waren ze wel op de hoogte van mijn burn-out. En ik merkte, hoe opener ik er over was, hoe meer mensen zich ook open stelden naar mij. En hoorde ik hoeveel mensen eigenlijk dezelfde soort klachten hebben of hebben gehad.

Nu denk ik, wat een klein praatje al niet kan doen! En hoe belangrijk is het om even tijd te maken voor een ander. Even belangstelling tonen, echt gemeend vragen, hoe is het? Die simpele dingen, daar neemt de mens gewoon niet meer de tijd voor. Want we hebben het allemaal te druk. Als ik iemand vroeg hoe het ging, dan was het antwoord 9 van de 10 keer, druk. Logisch ook in deze drukke, gejaagde wereld.

Vroeger op mijn werk in het onderwijs, hadden we zelfs een cursus waarin werd verteld hoe belangrijk het was om even aan een collega te vragen hoe het ging. Want in de sleur van de dag, gebeurde dat gewoon niet. Iedereen was druk! Maar die cursus heeft weinig geholpen, iedereen ging al snel weer op in de sleur van de dag.

Nu probeer ik mijn conditie terug te krijgen door veel te wandelen, maar ik ga nu ook 2 keer in de week naar de fysio. Sporten! Een advies van één van de artsen. Ik heb die arts eerst aangekeken alsof hij zijn verstand was verloren volgens mij, ik? Sporten? Nu? In mijn burn-out?? Toch heb ik zijn advies opgevolgd en sport ik 2 keer in de week op een heel laag tempo. Heel langzaam mijn conditie en kracht weer opbouwen. En dat bevalt goed! En wat ik ook prettig vind, is dat ik heel goed kan kletsen met mijn fysio, ook over mijn burn-out. Zo prettig om even een praatje te maken! En vooral aan het eind van een praatje hoor ik vaak, 'Kom op hè!' En 'Kop d'r veur!' Bedankt lieve mensen, dat ga ik zeker doen!