Deze maand hadden we 2 verjaardagen. Mijn man en zoon zijn allebei in de maand juli jarig. Heel leuk hoor, verjaardagen vieren, maar het gaat niet echt samen met een burn-out. En als volwassenene denk je dan, ach, laat mijn verjaardag dit jaar maar voorbij gaan. Maar zo werkt dat natuurlijk niet bij kinderen. Hun verjaardag laat je sowieso doorgaan. Dus we besloten de verjaardag van mijn man en onze zoon samen te vieren met familie. Het was een heerlijke dag hoor. Goed weer, heerlijk zonnetje, zwembad erbij, borrel, zittend voor de kroeg die mijn man vol trots heeft gebouwd vorig jaar. Maar de prijs betaal ik de volgende dag helaas......

Zelf ben ik in december jarig. Vorig jaar december zat ik net 2 maand in mijn burn-out. 8 december 2020, ik werd 40. Ik had mijn 40e verjaardag toch wel anders voorgesteld..... Ik wilde het groots vieren met familie en vrienden. Waarschijnlijk een zaaltje of zoiets afhuren en het feest in een bepaald thema vieren of zo. Proosten op mijn 40e verjaardag! Muziek, zingen, dansen, slingers en ballonnen, hapjes en drankjes, een topfeessie! Maar helaas... het zag er heel anders uit. Door corona kon het sowieso niet groot gevierd worden natuurlijk, maar met mijn burn-out erbij was het helemaal niks. Ipv een feestje, zat ik 's morgens voor de zoveelste keer huilend aan tafel. Huilend en trillend zei ik tegen mijn man, ' ik kan dit niet meer... ik hou dit niet meer vol.. ' Gelukkig heb ik veel steun aan mijn man gehad en nu nog steeds. Hij bleef ondanks alles positief op mij inpraten, ook als ik het licht niet meer zag. Daar ben ik hem erg dankbaar voor, want ook voor hem moet het heel zwaar zijn geweest. En nog wel, want ik heb nog steeds mindere periodes. Ik weet niet hoe ik die hele donkere periode door was gekomen zonder hem. Ik denk dat ik nu heel goed besef wat ze bedoelen met voor - en tegenspoed...je weet wat er mee wordt bedoeld, maar ik voel dat nu nog veel meer. 

Mijn 40e verjaardag...wat een hoogtepunt had moeten zijn, werd mijn diepste dieptepunt.

Nu 10 maanden verder, gaat het al een stuk beter. Maar ik ben nog steeds snel moe, pijnlijk lichaam, maar ik kan ook weer lachen, lol maken! Ik heb denk ik wel 3 maand niet gelachen.. Wat voelde het heerlijk om weer eens de slappe lach te hebben met mijn man of met vriendinnen!

Maar als ik me weer helemaal goed voel, weer mezelf ben, wil ik als nog een groot feest geven! De oude ik word ik niet meer, dat wil ik ook niet, want daardoor ben ik juist in een burn out beland. Nee, met mijn nieuwe ik, daar wil ik een feestje mee vieren! Ik wil vieren dat ik mijn 40e overleeft heb en dat mijn man vorig jaar de 50 heeft mogen halen. Ja... tussen mij en mijn man zit wat leeftijdsverschil, klein detail. Maar dat is nooit een ding geweest voor mij.

Ik droom van een groot feest met alle mensen die mij dierbaar zijn, buiten in de zon, hapjes en drankjes, met slingers en ballonnen, trommelgeroffel en confetti, prachtige muziek, zingend en dansend tot de zon weer opkomt, samen genieten van het leven!

Hoera! 40 jaar!