Werken en een zware burn out. Het gaat gewoon niet samen. De maatschappij wil je zo snel mogelijk weer aan het werk hebben. Maar zo werkt dat niet bij een zware burn out. 

Zolang ik op mijn manier, mijn tempo mocht reïntegreren, ging het goed. Zo gauw mijn reïntegreren uit handen werd genomen ging het mis. Veel mensen denken het beter te weten dan jezelf. Ze willen dat het sneller gaat, anders kost je teveel geld. Maar uiteindelijk kost je meer geld doordat ze te snel willen. Tja... ziek zijn draait om geld blijkbaar... erg toch....

En het is zo belangrijk dat mensen met een burn out de juiste begeleiding krijgen, zodat ze weer goed kunnen functioneren. Maar ook dat kost weer geld....

Vorige week heb ik te horen gekregen dat mijn contract niet wordt verlengd. Dit had ik wel aan zien komen en ik vind het prima. Want ik merk dat mijn burn-out niet samengaat met mijn werk.

Steeds meer mensen krijgen er mee te maken. Daardoor begrijp ik niet dat de maatschappij wat dat betreft nog zo onwetend is over de diagnose burn out. Door die onwetendheid blijven mensen juist langer ziek. Of het draait allemaal alleen maar om de cijfertjes, om geld. Daar hebben we het weer...een geldkwestie.. 

Ik kom er nu steeds meer achter dat we echt leven in een maatschappij die draait om geld ipv om je welzijn. Maar wat heb je aan geld, de prachtigste huizen, de duurste auto's, als je er niet van kan genieten?! Als je lichaam en geest je in de steek laten? Echt, geloof mij, helemaal niets! Dan valt alles weg.

Ik lees veel verhalen over andere mensen die ook een burn-out hebben of hebben gehad. En hoe dat hun leven veranderde. De één veranderd van baan de ander emigreert met het hele gezin naar bv Bali. Naar een land waar ze meer kunnen genieten van hun leven. Waar ze relaxter kunnen leven. Ook zag ik artikelen waarin werd geschreven over landen die willen werken aan een welzijnmaatschappij ipv een welvaartmaatschappij. Waar de mensen minder gaan werken. Want het blijkt, als mensen meer ontspanning  krijgen, zijn ze productiever op hun werk. Dat daar een heel onderzoek aan te pas moet komen.... Ik denk dat elk logisch nadenkend mens, dat toch wel weet....

Maar zo'n welzijnmaatschappij lijkt me een heel mooi streven. Ik denk dat er veel meer mensen een gelukkig en gezond leven zouden hebben. Soms denken mijn man en ik wel eens hardop. Hoe het zou zijn om te emigreren. Ergens, in een ander land, opnieuw te beginnen. Waar we een rustiger en relaxter leven kunnen leiden. Een leven waar we ons welzijn voorop kunnen stellen. Heerlijk hardop samen dromen!

Wie weet wat de toekomst brengt, maar één ding weet ik inmiddels heel zeker. Ik leef niet om te werken, ik werk om te leven!