Saaie ouwe muts? 

Carnaval is weer voorbij. Dit jaar mocht het dan toch doorgaan. Geen optocht, maar wel tot in de late uurtjes feest vieren in de kroeg. Echte 'die-hards'  beginnen al op de donderdag of vrijdag t/m de dinsdag. Vroeger, nog niet zo heel lang geleden, behoorde ik ook tot die groep. Vrijdagavond, zaterdags, zondags en maandags was ik van de partij! Je leefde er naartoe. En je kon het zeker niet missen! Al van kinds af aan was ik bekend met carnaval. De mooie optochten, feestmuziek, het verkleden, prachtig vond ik het!

Later, toen ik een jaar of 14 was, mocht ik ook 's avonds naar de kroeg. Wel moest ik om een bepaalde tijd thuis zijn, maar de pret was er niet minder om. De eerste keer met carnaval naar de kroeg, ik kan het me nog goed herinneren. Wat een feest! Met al je vrienden en vriendinnen springen, dansen, in de polonaise en boven op de tafels. Na die eerste keer was ik verkocht. Vanaf toen moest ik elk jaar heen. Ik kon het niet afwachten tot het weer zover was. Soms was je tijdens carnaval een beetje ziek. Beetje keelpijn, verkouden. Maar het maakte me niets uit, ziek of niet, wat paracetamol erin en gaan! En na een paar borrels vernam je er niks meer van. 

Nu ik ouder word, voel ik toch dat het anders word. Ik hoef niet meer zo nodig bij elk feestje aanwezig te zijn. Tijdens carnaval betrap ik mezelf erop dat ik me begin te storen aan die vreselijke drukte op sommige avonden. Moet je naar de wc, nou, pffffff..... Een hele onderneming! Eerst moet je een volle kroeg of tent uit zien te komen. Als dat eindelijk gelukt is, sta je buiten, te kleumen en blauwbekken van de kou, in een lange rij bij de wc, wachtend tot je eindelijk aan de beurt bent. En hoe later op de avond, hoe viezer de wc. En dan komt de moeilijkste uitdaging, de tent of kroeg weer binnen zien te komen! Sta je weer in een rij te kleumen van de kou. En als de tent te vol is, moet je wachten tot er mensen naar buiten komen. Als er genoeg naar buiten zijn gekomen kun je er pas weer in, tenminste als je aan de beurt bent. Ik word al moe als ik er aan denk.... Pfffff..... 

Ook voel ik mezelf ouder worden als ik zie wie er naar carnaval gaan. Heel veel mensen rond de 20 of iets ouder. Ik neem het ze niet kwalijk hoor, rond die leeftijd wilde ik ook bij de partij zijn! Maar ik denk dan wel bij mezelf, yep, je wordt ouder. 

Ik merk dat ik het tegenwoordig prima vind om lekker thuis in ons eigen kroegje te zitten met wat vrienden. Of heerlijk op de bank filmpje kijken, een keer uit eten, weekendje weg, saunaatje, heerlijk! Ik merk dat ik begin te genieten van andere dingen. En als ik dan op Facebook filmpjes zie van stampvolle kroegen, dan ben ik blij dat ik daar niet tussen sta. Dat gezuip, gezwets en gehang aan elkaar, ik betrap mezelf erop dat ik dan denk, wat ben ik toch eigenlijk aan het doen?! 

Dit jaar ben ik maar een paar uurtjes naar carnaval geweest. Alleen de zondagmiddag. Door mijn burn-out hou ik het nog niet langer vol, maar ik vind het ook prima dan. Ik hoef niet meer zo nodig. De alcohol laat ik ook staan, slechte ervaringen mee gehad. Ik vermaak me prima zonder alcohol. En de kater de volgende dag.... daar heb ik gewoon geen zin meer in. Ik heb het er niet meer voor over. Tjongejonge... wat heb ik me wel eens zwaar ellendig gevoeld zeg. Bijna huilend hangend aan de wc-pot. Vreselijk... Achteraf lach ik erom, maar nee, dat hoeft van mij echt niet meer. Ik heb wel eens geroepen, ik drink nooit meer! Dat roep ik nu ook en ik hou het al 4 maanden vol. En nee, ik mis het niet. 

Soms heb ik het daar wel eens met anderen over. En ik merk dat ik niet de enige ben die zo denkt. Het wordt echt anders als je ouder wordt. Niet bij iedereen en dat is natuurlijk ook prima. Iedereen moet doen waar hij of zij gelukkig van wordt. Maar nee, voor mij wordt het wel anders. En zeker, ik hou nog steeds wel van een feestje en ik zal vast nog wel eens uit de band springen, maar niet meer zoals vroeger. 

Ja, misschien word ik echt een saaie, ouwe muts. Maar ik moet zeggen, die saaie, ouwe muts bevalt me prima!