Afgelopen week waren we op bezoek bij een prachtig kasteel hier in Nederland. Dat is een traditie van ons geworden. Ik vind het prachtig om kastelen te bekijken. Ik vind kastelen rond de 17e, 18e eeuw heel mooi om te zien. Ook het meubilair binnen en de prachtige schilderijen, daar kan ik echt met veel bewondering naar kijken. En de kleding die de rijke mensen aan hadden, zo mooi. Maar voor vrouwen ook een opgave om te dragen, zo strak in een corset.

Nadat we het kasteel binnen hadden bekeken, gingen we naar buiten. De tuin in. Nou ja, tuin... het was meer een park. Met mooie wandelpaden, vijvers, bruggen, enz. Ook kwamen we een blote voeten pad tegen. Daar kun je met blote voeten over stenen, boomstammen, zand, modder, enz lopen. Mijn zoon deed gelijk zijn sokken en schoenen uit. Daarna volgde mijn man. Ik twijfelde eerst, maar dacht daarna, wat maakt het uit. Dus ik deed ook mijn schoenen uit.

Het voelde heerlijk, met mijn blote voeten op dat pad! Wat was dat lang geleden, dat ik zoiets had gedaan. Waarschijnlijk was als kind voor mij de laatste keer. Ik voelde me weer kind, heerlijk, vrij in de natuur! Als laatste moest je door de modder. Samen met mijn zoon en man lekker in de modder!

Het deed me denken aan modderdag. Een tijdje terug was het modderdag. Sinds een aantal jaren bestaat dat hier in Nederland. Dan mogen kinderen met modder spelen. Bv op school of op de kinderopvang. Het is de bedoeling dat kinderen ervaringen op doen met de elementen zand en water. Want kinderen spelen steeds minder in de natuur.. Maar op modderdag kunnen kinderen zich uitleven met modder. Een heel mooi initiatief natuurlijk.

Maar toch verbaas ik me ook elk jaar erover. Dat zo'n dag nodig is, om kinderen ervaringen uit de natuur op te laten doen. Als kind speelde ik niet één dag in het jaar met modder, maar veel vaker. Misschien wel een paar keer in de week. Lag ook aan het weer natuurlijk. Maar in elk geval regelmatig.

Ik weet nog dat ik bv altijd met mijn buurmeisje in oude potten en pannen zand en water gooide. En daar maakten we dus modder van. Ook gooiden we er gras en blaadjes in. Zo maakten we in onze beleving soep. Op die manier deden we zelf ervaringen op. En waren we uit ons zelf aan het ontdekken. Nu zie ik op social media dat kinderen een bak water en een bak zand voor hun neus krijgen en dan wordt er voor gedaan hoe je modder maakt.. Jeetje denk ik dan.... Zoiets natuurlijks, wat kinderen zelf horen te ontdekken, het zelf kunnen verwonderen over al die elementen, is weg. Het magische voor kinderen is weg. Want waar hoor je lekker met modder te spelen? In de natuur! In het gras, zand en water! Met bomen, blaadjes, enz. Heerlijk kunnen fantaseren, een heel rollenspel erbij bedenken, helemaal uit het kind zelf! 

Op de kleuterschool zaten we met onze kont in de zandbak en maakten van alles. Zandtaartjes, tunnels en wegen waar auto's door- en overheen konden, emmers met zacht en hard zand zoals wij dat noemden en daar deden we dan weer blaadjes en takjes in. De juf speelde hierbij geen rol, ja ze gaf ons het materiaal, maar wij als kind bedachten het hele spel. Nu gebeurd dat ook nog wel, maar toch minder. Anders was een modderdag niet nodig. En niemand die klaagde over hoe erg je onder het zand zat. Je klopte je af voordat je weer naar binnen ging en dat was het. En 's avonds lekker in bad of onder de douche en je was weer schoon. 

Nu verbaas ik me er ook wel eens over dat er door sommige ouders geklaagd wordt dat hun kind vies is geworden. Bv dat de kinderen teveel in het zand hebben gezeten. En dan wordt er van de juf of leidster verwacht dat de kinderen niet zo vies mogen worden. Hoezo mogen kinderen niet meer vies worden? Mag dat dan alleen nog maar op modderdag? En hoe zorg je er dan voor dat ze niet zo vies worden? Verbieden om in de zandbak te gaan? Bijzondere ontwikkeling..... Als kinderen lekker vies zijn geworden na het spelen vind ik juist een teken dat ze heerlijk hebben gespeeld. En tijdens dat spelen leren ze zoveel! Ze ontwikkelen hun motoriek, hun sociaal /emotionele ontwikkeling, hun fantasiespel, hun zintuiglijke ontwikkeling, hun taalontwikkeling, enz. Hebben we het dan zo druk dat we geen tijd meer hebben om onze kinderen 's avonds even te wassen? Om de kleren in de wasmachine te gooien? Of moeten kinderen er in deze huidige maatschappij er altijd maar mooi bijlopen? Want tegenwoordig gaat het natuurlijk wel heel erg om hoe mooi je bent, hoe succesvol je bent, hoe veel mooie en dure spullen je hebt, het moet mooi, duur en groot zijn. Wat leren we onze kinderen dan? Dat het daar om gaat in het leven...? 

Ja.... als ik daar over nadenk verbaas ik me er meer en meer over. Begrijp me goed, er is geen goed of fout, iedereen handelt op zijn eigen manier, maar misschien is het toch iets om ons bewust van te worden, iets om over na te denken. 

En dan kijk ik, terwijl ik dit verhaal in mijn hoofd krijg, naar mijn zoon, hoe heerlijk hij voor me in een meer met water en zand aan het spelen is. Stenen aan het opduiken is, kroos in zijn handen heeft en dat trots aan mij laat zien en lekker vies wordt. Heerlijk toch! 

Mijn zoon heeft een heerlijke dag gehad met water, zand, stenen, blaadjes, takken, enz. Helemaal uit zichzelf ervaringen op doen in de natuur, spelenderwijs. 

En straks? Lekker onder de douche na een geslaagde dag!