Griendtsveenpark

 Het is vrijdagochtend rond een uur of 8:30u. Een prachtige ochtend in de lente. Heldere lucht, een mooie ochtendzon. Ik zit in mijn auto en rij over smalle wegen door weilanden. Heerlijk rustig om me heen. Ik ben op weg naar het Griendtsveenpark. Een erg leuk parkje. Een soort kinderboerderij met speelgelegenheid voor  kinderen. Daar mag ik vrijwilligerswerk gaan doen. Proberen om weer een beetje in het arbeidsproces te komen. 

Ik kom aan in een mooie natuurrijke omgeving en parkeer mijn auto. Ik word gelijk begroet door een zeer lieve en aanhalige kat. De kat van het Griendtsveenpark, hoor ik later. Een vrouw is bezig met heel veel pakjes drinken uit te laden en op een karretje te zetten. Meteen begint ze tegen me te kletsen. Ik voel me gelijk erg welkom. Ze loopt met mee en geeft me een kop koffie.

Even later komt er een man aangelopen. Ook hij werkt daar als vrijwilliger en heeft een soort leidinggevende taak. Ik raak met hem in gesprek. Ik vertel mijn situatie en hij begrijpt me meteen. Er werken daar meer mensen die hetzelfde meegemaakt hebben als ik. Dat voelt als een soort thuiskomen. Mensen die je echt begrijpen. Want alleen als je iets zelf meegemaakt hebt, weet je wat het is.

Ik krijg het park en de dieren te zien. Ze hebben veel soorten dieren. Kippen, konijnen, geiten, ezels, eenden, schapen, vogels, emoes (een soort grote struisvogel), alpaca's, enz. Ik mag meehelpen met het verzorgen van de dieren. Ik vind het meteen superleuk werk. Zoals de dieren je begroeten, op je reageren, prachtig. Ik heb iets met dieren, ik word er rustig van.

Nu mag ik elke vrijdagochtend daar vrijwilligerswerk doen. Werken met de dieren. Maar ook contact hebben met hele leuke, lieve mensen. Mensen die je waarderen. Dat is vroeger wel eens anders geweest... En elke vrijdagochtend enthousiast begroet worden door de dieren. Ze komen al op je afgerend als ze je zien. Want ze weten precies dat ze dan gevoerd worden. De emoes die op hun hoge poten enthousiast eraan komen rennen, prachtig. De ezels die naast het hek staan en duidelijk kenbaar maken dat ze ook heel graag gevoerd willen worden. Zo mooi om te zien.

Dat is zo mooi aan dieren. Ze oordelen niet, zijn altijd blij om je te zien, ook als je zelf een mindere dag hebt. En daar word je zelf ook weer vrolijker van. Je wordt altijd gewaardeerd. Daar kan de mens nog veel van leren....

Ik heb sinds mijn burn-out meer tijd doorgebracht in de natuur en met de dieren. Daar vind ik rust en je leert anders naar het leven te kijken. Als je echt goed kijkt naar de dieren, de natuur, dan leer je alles beter begrijpen.

Zoals Albert Einstein ooit zei: 'Kijk diep in de natuur en dan zul je alles beter begrijpen.'... Wat ook te lezen is op de site van het Griendtsveenpark.😉